Wirusowe zapalenie wątroby typu C [cz.1 cyklu poświęconego wątrobie]

Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV) - latami bezobjawowe, odkrywane przypadkiem... 
________________________________________________________________________________________
[cykl postów na podstawie książki "Zioła na żółtaczkę typu C" S. Buhner'a]

HCV diagnozowane zwykle kiedy ktoś idzie "do kontroli" do lekarza, skarżąc się na zmęczenie. Po rutynowym badaniu krwi można usłyszeć "przykro mi. jesteś zakażony wirusem HCV". Lekarz podejmuje jedną z dwóch decyzji (decyzja zależy od jego umiejętności i doświadczenia):

• podejmie leczenie (jeśli poziom enzymów wątrobowych nie jest bardzo wysoki i jeśli nie ma objawów marskości wątroby poda interferon)
• zlekceważy chorobę (po latach pacjent odczuje tą decyzję)

Wirusowe zapalenie wątroby typu C jest chorobą poważną i łatwo się nią zarazić. 

***

Do infekcji HCV dochodzi (zwykle) poprzez krew (zanieczyszczona rana lub brudna strzykawka). 

OKRES INKUBACJI

Od zakażenia HCV do wystąpienia pierwszych objawów może minąć nawet 50 lat. Przeciętny okres inkubacji to 15-25 lat. Nieleczona choroba może się zakończyć poważnymi powikłaniami:

• przewlekłe choroby wątroby
• marskość wątroby
• śmierć (niewielki procent przypadków)

NAJWAŻNIEJSZE OBJAWY 

WIRUSOWEGO ZAPALENIA WĄTROBY TYPU C

• uporczywe zmęczenie
• ogólne rozbicie
• rozkojarzenie
• wahania nastroju
• kłopoty z pamięcią krótkotrwałą
• wzmożone reakcje alergiczne
• wypryski, świąd skóry
• gromadzenie się płynów w dole brzucha
• nietolerancja alkoholu, tłuszczu
• depresja

Wirus HCV jest jednym z najmniejszych wirusów na świecie. Jak to sobie wyobrazić? Załóżmy, że wirus ospy jest wielkości kafla łazienkowego, wirus przeziębienia jest wielkości borówki amerykańskiej, wirus HCV jest 3 razy mniejszy od tej "borówki".

***

Leczenie konwencjonalne polega na stosowaniu interferonu (stymuluje układ odpornościowy) i rybawiryny (lek antywirusowy). Leczenie jest kosztowne (zwłaszcza dla tych nieubezpieczonych), średnio skuteczne i ma poważne skutki uboczne. 

Efekty uboczne takiego leczenia:

• "grypa" przez cały okres leczenia (1 rok)
• biegunki
• depresja
• rozpad czerwonych krwinek (hemoliza)

Podawane leki działają TYLKO p/wirusowo, nie regenerują wątroby i innych narządów, które się uszkodzą w wyniku choroby. 

*nie każdy się kwalifikuje do takiego leczenia (czyli osoby z marskością wątroby i z wysokim poziomem enzymów wątrobowych). Niestety dla tych osób medycyna tradycyjna nie ma nic sensownego do zaoferowania. 

Dlatego powstała potrzeba napisania tego cyklu. 

***

Zapalenie wątroby mogą wywołać różne czynniki:

• wirusy
• bakterie
• szkodliwe związki chemiczne
• alkohol
• uraz

Jest to przyczyną sporów, zwłaszcza kiedy zaczynamy mówić o typach wirusowego zapalenie wątroby, które są oznaczane od A do G. Nie są one ze sobą w ogóle powiązane i całkowicie się od siebie różnią.

***

Wirusa HCV "odkryto" dopiero w 1989 roku, a rozprzestrzeniał się intensywnie oczywiście wcześniej. Wyróżnia się 3 okresy kiedy nastąpiło "bum" na zakażenia:

• razem z upowszechnieniem zabiegu transfuzji (lata 40.)
• pojawienie się szczepionek, strzykawek, akcji krwiodawstwa (lata 50.-60.)
• przyjmowanie narkotyków dożylnie (używanie tych samych igieł itd) i oddawanie tej zakażonej krwi do banków krwi (narkomani oddawali krew, żeby zarobić na używki) - lata 70. i 80. 

Wirus HCV działa powoli. Rzadko wywołuje ostre objawy. Osób zakażonych wirusem HCV jest więcej niż nosicieli wirusa HIV. 

MECHANIZM ZAKAŻENIA

• wirusy (ogólnie) przebywające poza żywą komórką przechodzą w stan spoczynku
• uśpione wędrują (z powietrzem, wodą, znajdują się w ziemi itd) dopóki nie natrafią na komórkową formę życia. Wtedy się budzą
• wirus najpierw wnika do organizmu gospodarza, zwalcza jego układ odpornościowy i dociera (dzięki receptorom białkowym) do komórki, która go interesuje (czasami krąży z płynami ustrojowymi)
• wirus HCV jest "miłośnikiem" komórek wątroby, limfocytów i monocytów (o komórkach będzie w kolejnym poście)
• kiedy wirus odnajdzie "ulubioną" komórkę, przyczepia się do jej powierzchni
• receptory oszukują komórkę, która traktuje wirusa jako "zaprzyjaźnione" białko i wpuszcza go do środka
• potem wirus zrzuca otoczkę białkową i zaczyna penetrować komórkę
• kiedy komórka jest pełna wirusów - rozpada się
• uwolnione wirusy wytwarzają nowe otoczki białkowe i łączą się z nowymi komórkami
• i TAK W KÓŁKO... układ odpornościowy walczy o przewagę liczebną z wirusem, jeśli wirus będzie silniejszy osłabi odporność i choroba "gotowa"